Gazze,
Sen bir şehir değilsin artık,
Sen, çağımızın kalbine saplanmış
Bir çığlık,
Bir mühür,
Bir sınavsın.

Her taşın altında bir çocuk nefesi,
Her duvarında yarım kalmış bir dua var.
Göğe yükselen duman değil sadece,
Göğe yükselen sabırdır,
Göğe yükselen direniştir.

Bir fotoğraf düşün;
Yıkılmış evlerin arasında
Bir kız çocuğu saçına moloz bulaşmış,
Ama gözlerinde göğe tırmanan bir umut var.
O gözlerde,
Tüm insanlığın vicdanı sorguya çekiliyor:
“Ne kadar susacaksınız daha?”

Bir fotoğraf daha düşün;
Başörtüsüne is sinmiş bir anne
Yanmış oyuncakları öpüyor.
Dudaklarında sessiz bir dua,
Ama yüreğinde çelikten bir haykırış:
“Benim oğlum ölmedi,
Benim oğlum şehit oldu!”

Kapitalizmin salonlarında
Kadehler çınlıyor hâlâ,
Banknotların üzerinde parlayan
Kan lekeleri temizlenemiyor.
Ve siyonizmin çizmeleri
Her bastığında toprağı değil,
İnsanlığın vicdanını eziyor.

Ama unutmayın!
Toprak kanla yoğrulduğunda
Gür çıkar intikam çiçeği.
Ve unutmayın!
Bir milletin suskunluğu
Ebedi olamaz.

Gazze,
Senin enkazlarında büyüyen çocuklar,
Yarın zalimin tahtlarını devirecek.
Senin küllerinden yükselen ezan,
Yarın göğü kaplayacak.
Senin fotoğraflarına bakıp ağlayan dünya,
Yarın kendi gözyaşında boğulacak.

Ey dünya!
Gazze’nin adıyla uyan,
Gazze’nin acısıyla silkelen,
Gazze’nin çocuklarıyla
Kendi çocuklarını tart!
Onlar taş atarken,
Sen hangi değerleri savunuyorsun?

Gazze,
Senin adın,
Yıkıntılar içinde bir şehit nidası değil yalnızca.
Senin adın,
Bir ümmetin yeniden doğuş marşıdır.
Senin adın,
Zulmün kalbine saplanan
Ateşten bir hançerdir.

Ve biz,
Senin adını haykırarak yürüyeceğiz,
Senin adını taşlarla yazacağız,
Senin adını çocukların kahkahasında,
Annelerin gözyaşında,
Mücahitlerin şehadetinde çoğaltacağız.

Çünkü Gazze,
Sen sadece Filistin değilsin,
Sen insanlığın aynasısın.
Ve o aynaya bakan herkes
Ya kendi alçaklığını görecek,
Ya da kendi onuruyla ayağa kalkacak!

Erol Kekeç/22.08.2025/Sancaktepe/İST