Son hamlemi bir çift kaşa sığdırdım
Farkım yok rüzgârda savrulan külden
Gönlümü bir kuru güle değdirdim
O da eğmiş başı, belli müşkülden

Yürek çatlar, dile “kelâm et” dedim
Çekindi dillerin coştuğu çağda
“Şimdi”, yoksa sonu “nedamet” dedim
Râm oldu beyhûde, sessiz feryâda

Minnetsiz çağlardım sabrın dikine
Yalnızlık bu özü bulduğum yerdir
Samur oldum bir dem, bir öndekine
Bent olup yolumu kestiler bir, bir

Figana değiştim kolu, kucağı
Meyil ele geçmez, kaldı o gülde
İstesem yazamam çiçek, böceği
Kılık batmaz göze, kalem pejmürde

Budanmış bu ruhu şıvgın sararsa
İrkilip gövdeyi devirmek korkum
Nerede bir mecnun sitem ararsa
Mısra mintanında ordadır türküm

Bir ceylan görürsen ayrı yurdundan
Ben gibi, taşıma yaslandığında
Emare umarak gitme ardından
Bensin, yanakların ıslandığında