0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
56
Okunma
Hatırlar mısın,
Otobüs terminalinde veda ettiğin o son geceyi?
Yağmur, sanki gökyüzüyle birlikte delirip ağlıyordu.
Her damla, kalbime çarpıp daha da büyütüyordu acımı.
Sen ise, bütün vedaları tek bir cümleye sığdırdın:
“Kendine iyi bak…”
Oysa bilmez misin,
Sen yoksan kendime bakmak neye yarar?
Ben, titreyen ellerimle
Çaresizce sıkmak istedim ellerini,
Ama sen adımlarını hızlandırdın,
Ardından yalnızca ıslak bir boşluk kaldı.
Otobüsün ışıkları kayboldukça
Ben de yavaş yavaş kayboldum içimde.
Sırılsıklam olmuş bedenim,
Çaresizliğin resmi gibi öylece duruyordu
O uğurlama peronunda…
Ve o günden beri,
Ne yağmur dindi içimde,
Ne de gözlerimde senin siluetin.
5.0
100% (3)
