Babalar en çok kızlarını sever!
Neden?
Çünkü, kızları, onlar için kıymetlidir!
Kızlarını ne yere...
Ne göğe, sığdırırlar!
Hep överler!
Kızları da babalarının gözünde yücelir!
Kızları babaları için dünyalar güzeli prensestir!
Kızları için babaları, yenilmez!
Güçlü kuvvetli bir kahramandır!
Çünkü...
Küçük bir kızın kocaman hayal dünyasın da...
Baba onun masal kahramanıdır!
Tüm kötülüklerin üstesinden gelen!
Kötüleri her daim yenen!
Yegane güçtür!
Bir büyük kahramandır!
Kısacası, onlar için baba bir idoldür!
Sırtlarını yaslayacağı koca bir dağdır!
Bir ulu çınar...
Aynı zaman da, bilgidir, bilgedir...

Bir babanın, benim biricik kızım, demesi...
Tüm aşk sözlerini, anında...
Bir silindir gibi ezer geçer....
Bir babanın kızına sadece sesiyle bile verdiği huzur...
İşte o, ses ömre bedeldir!
Baba omzu diye bir yer var ki...
Kızının iliklerine kadar huzur hissettirdiği yerdir!

Baba ne kadar sağlamsa...
Kızı, o kadar dik durur!
Baba, ne kadar gülerse...
Kızı o kadar huzur bulur...
Hayat saçar...
Mutlu yaşar...

Baba ne kadar hayattaysa...
Kızı o kadar, hayatı yaşar...
Baba ne kadar mutlu ise..
Kızı, o kadar kendini güçlü hisseder!
Bir baba, kızının elini kısa bir süre tutar!
Ama kalbin de sonsuza dek tutar!
Adını, yüreğinde...
Kokusunu, içinde saklar!
Uçan kuştan esen yelden sakınır!
Her şeyden!
Herkesten kıskanır!

Babanın kızı olmak!
Hayatının geri kalanı için kalıcı bir zırha sahip olmak gibidir!
Kısacası dünya güzeli, prensesleridir, babalar için kız çocukları...
Attıkları her kahkaha kıymetlidir!
Aldıkları her nefes kutsaldır!
Hayattır..
Bir yaşam kaynağıdır, babaları için!
Hayatı tanımaktan babaları sayesinde korkmaz!
Bu babalarının küçük prensesleri...
Onlar, masallardaki, sihirli bir ülkenin!
En tepesin de sevgiyle kuşatılmış...
Pembe saraylarından dünyayı seyrederler...

Kafasını bir yere vurdukların da!
Düşüp, dizini yaraladıkların da!
"Anneee!" diye ağlamaz!
Çoğu zaman!
"Kurtar, beni babacığım!"
Diye haykırır!
İşte babalar bu yüzden, en çok kızlarını sever!

Kızlar büyüse de...
Evlenip yuvadan ayrılsa da....
Babası hala onun gözünde kahramandır!
Kraldır!
Kötülük dolu bu dünyada!
Sığınılacağı tek gerçek limanıdır!

Kızlar zamanın neşesinde, bir yetişkin olma yolunda ilerlerken!
Babalar da zamanın çilesinde, ak saçlarla yetişmeye çalışır!
Prensesine....
Can parçasına...
Aradan yıllar geçse de...
Önemli değildir, prensesi için!
Onun babası her zaman gönlünde kraldır!
Yenilmez!
Yıkılmaz!
Kahramandır!
İşte, bu yüzden babalar, en çok kızlarını sever!
Dinçer DAYI