Hiçliği var kıldın ol kudret-i lâ-yezâl ile,
Bir işâretle toz zerresi söner cemâlin ile.
Yıldız u kevkeb ömrü tükenir nefesinle,
Ebediyyât dahî yok olur celâlin ile.
Nice sır kim gizlense perde olur hayâl ile,
Hiçliği var kıldın ol kudret-i lâ-yezâl ile.

Zeryâ tahtın ötedir, bî-hadd u bî-nihâyetsin,
Deryâ-yı lâ-mekânı damlaya sığdırdın sen.
İrâde fırtınandır, varlık onunla devr eder,
Fenâda okyânuslar, nûrunda erir ten.
Her cihân muhtâcdır sana, ey Hudâ-yı lâ-yezâl,
Zeryâ tahtın ötedir, bî-hadd u bî-nihâyetsin.

Nûrun önünde solar reng-i cihân u kevn u mekân,
Huzûrunda zulmet dahî hemân nûra döner zamân.
Kasr-ı kudretin sarsar cümle eflâk u cihân,
Lâ-yehaddır saltanatın; sığmaz asla mîzân.
Zencîr-i dehr kırılır, durur zamân, ey Rahmân,
Nûrun önünde solar reng-i cihân u kevn u mekân.

Kevâkib nûrunu gölgende saklar, ey Rabb,
Lâkin zâtın hiçbir nûra muhtâc olmayandır.
Zeryâ girdâblarını bakışın susturur hep,
Zamân zencîrlerini kudretin kırandır.
Sana sığınan kulun hicrânı unutur hep,
Kevâkib nûrunu gölgende saklar, ey Rabb.

Her şeyin mebde’si sensin, ey kudret-i lâ-yezâl,
Âlemleri var edensin, fenâdan pâk u berî.
Övgüler sana münhasır, ey Rabb-i bî-hadd u celâl,
Hiçbir göz erişemez senin cemâline.
Büyüklüğün ötesi, hakîkatin hakîkisin,
Her şeyin mebde’si sensin, ey kudret-i lâ-yezâl.

Fatih Dişbudak