Güneş dik dik bakma bana
Ben bütün ikindileri sana bıraktım
Zaten birazdan toplanıp gideceksin
Bütün batışlar helal sana


Güvercin sürüleri uçuyordu gönlümün çatılarından
Ne zaman bir sevgi büyütsem içimde
Ayaklarımı topluyordum
Destur isteyip
Göğe komşu oluyordum


Biraz öte kayın diyordum yıldızlara
Yer açın bir yıldız erimi
Bir de bulutlardan yatak
Hüzün fazlası ne varsa
Karanlığa salıyordum


Rebabi oturup baş mindere
Yıldızların yoklamasını aldığında
Hepimiz istemsiz aşağı doğru bakıyorduk
Kayan bütün yıldızlar adına


Batıp gidenleri sevmem diyordu ya İbrahim
Yine nalınlarım çamur
Yine yüreğim yıldız
Yine içmeden sarhoş
Yine batıp gidenlere yoldaştım


Çal bu gece de ey rebabi
Yar kuyularında susuz kalmışlığımıza
Cenneti arzularken yolda kalmışlığımıza
Çal ey rebabi avuç avuç yıldızlar aşkına


Şimdi anladın mı ey can
Neden aşıklar geceyi ister
Çünkü Güneş doğdu mu bütün yıldızlar sönecek
Seven yüreklere koyu bir hasret çökecek


Güneş sana söylüyorum
Yakma yüreğimi her gün doğup doğup
Bir cee yaparım döngün şaşar
Şu göğü başına yıkarım


Kim kaybetmiş de ben bulayım
Kim bulmuş ki ben kaybedeyim


Gönlüm
Haydi destur iste gökyüzünden
Artık yerlere inelim
Dedim gönlüme
Söz dinletemedim
İşte böyle Rebabi

ŞuLeCan









Rebabi: Rebap Çalan Kimse. İnce, Duygulu.