Her şey öyle güzeldi ki bir zamanlar…
Sabah, horozun sesi uyandırırdı bizi.
Sobanın üstünde tarhana çorbası,
Çaydanlıkta demlenen mis gibi çayın kokusu…
O zamanlar sofrayı sererdik yere,
Kırılırdı bir soğan, tepsiye dökülürdü yemek,
Tasla ayran içerdik, neşemiz sofraya yayılırdı.

O günlerde kapıda yakardık ocağı,
Yünleri döver, çamaşırları yıkardık leğende,
Ellerimizde sabır, gözlerimizde umut…

Bir vakitler bahçe kokusu,
Toprağın ıslaklığı, mis gibi fırından çıkan sıcak ekmek kokusu,
Komşuların selamı, pencereden geçen rüzgârın sesi…
O zamanlar sokak araları, taş oyunları,
Çocuk sesleriyle dolu yaz akşamları,
İp atlamalar, misketler, saklambaç, çamurdan kale…

O günlerdi eski arabalar,
Tıklım tıklım otobüsler, pencereden sarkan çamaşırlar,
Ve annenin mutfaktan seslenişi:
“Hadi, çocuklar, yemek hazır!”
Her şey öyleydi ve bir zamanlar her şey çok güzeldi.

SİLEZYA