Bir bakışın içinde kaybolmak, dünyayı bulmaktır aynı anda.

Gözlerinin derinliğinde gezinirken,
Her kıvrım başka bir sır fısıldıyordu.
Ben susarken, sen anlatıyordun
Zamansız bir ritimle kalbime dokunuyordun.

Sessizliğin dilini çözmek zor,
Ama senin bakışın konuşuyordu.
Kelimelerin yetmediği yerde
Gözlerimiz birbirine yol gösteriyordu.

Bir bakışın ardında saklıydı
Hüzün, umut ve geçmişin yankısı.
Ben oraya dokunmak isterken,
Her temas bir harf gibi düşüyordu içime.

Kimse fark etmezdi,
Ama her bakışın ağırlığı
Benim sessiz ibadetim olmuştu.
Her hareket, her duruş bir dua.

Bazen uzun bir bakış,
Saatlerden daha çok zaman alırdı.
O anda, dünya durur,
Sadece biz ve gölgenin sesi kalırdı.

Bir bakışın tonlarıyla yazdım
İçimdeki şiirleri.
Her ton, bir yolculuktu
Bilinmeyene doğru.

Sen fark etmesen de,
Ben gördüm bütün değişimleri.
Bir bakış, hem yıkım hem inşa
Hem vedâ hem gelişti seninle.

Bazı tonlar vardır,
Hiçbir rüzgâr silemez onları.
Kalbimde hâlâ çınlıyor
O bakışın yankısı, sessiz ama canlı.

Her bakış, bir kapı açardı
Ve ben içeri girerken
Kendimle, seninle, zamanla
Birlikte kaybolurdum.

İnsanlar bakar, görmez,
Ben ise gördüm;
Her ton bir hikâyeydi,
Her sessizlik bir şarkı.

Ve ne zaman uzaklaşsan,
Tonlar hâlâ içimde dolaşır.
Bir bakışın izi
Hiç silinmez, hiç unutulmaz.

Böylece öğrendim,
Bakışlar sadece görmek değildir;
Onlar ruhu, zamanı ve aşkı taşır
Ve ben hâlâ o tonlarda yaşıyorum.

Her bakış bir dünya taşır içinde; cesaret eden, o dünyada kalır.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(20 Ağustos 2025)