2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
196
Okunma
“İnsanın Yolculuğu”
Bir bebek doğar, dünyaya ışık,
Annesi bakar, gözleri aşık.
Her nefes Allah’tan bir armağan,
Kalpte merhamet, dilinde niyazdan.
Gençlik gelir, yollar taşlı,
Hevesler çağırır, rüzgâr başka başlı.
Unutur bazen secdenin huzurunu,
Kalbin içinde kaybeder yolunu.
Bir gece ansızın içinden bir ses,
“Ey insan, dönüşün Rabbinedir, pes.
Bu dünya aldatır, ömür bir rüya,
Hakikat gizlidir secdede, duada.”
Abdestin suyunda kalp arınır,
Secdeye vardıkça gönül yakınır.
Kur’an her ayette bir ışık yakar,
Okudukça ruhun derinlik kazanır.
Saç beyazlar, yıllar göçer,
Kalbin bilir: dünya bir gün geçer.
Gerçek huzur Allah’a yakınlıktır,
Kulun secdede bulduğu sırlı ışıktır.
Son nefeste dudaktan dökülür dua,
“Ya Rabbi, sensin kalbimin tek sedâ.”
İnsan göçer ama kalır geride,
Bir iyilik, bir dua, bir iz kalbinde.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz