Bu aralar şu satırlarda takılı kaldım: "Bir ömür daha lazım ölümümüzden sonra. Çünkü bu ömrümüzü sadece umutlanmakla geçirdik..." Sorsan ikimizde maviydik; ama birimiz deniz, birimiz gökyüzü... Biz bu kadar aykırıyız işte. Sen gökyüzüsün, dilediğince uçarsın, nefes alırsın.. Ben denizim gelgitleri olan, dipsiz ve tehlikeli.. B Bana diyorsun ki aşık mısın? İmkansız bu aşk.. Ne gökyüzü sevebilir denizi nede deniz kavuşur gökyüzüne! İnsan çok sevebiliyor bazen kendinden bazen ailesinden bile çok sevebiliyor. Kıymet veriyor hem de çok bazı gecelerini,uykularını,sabahlarını verebiliyor. Hiç biri peşimizi bırakmıcak . Korktuklarımız hiç ama hiç bir zaman .. Mayakovski der ki: Hayatın en hüzünlü ânı, mevsimine kapıldığın kişinin.. Bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır. Bırak, gitsin. Bırak, git.!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
bu şiir, insan ruhunun sancılarını, aşkın imkânsızlığını ve varoluşun derin yaralarını incelikle dile getiren güçlü bir metin. “bir ömür daha lazım ölümümüzden sonra. çünkü bu ömrümüzü sadece umutlanmakla geçirdik…” dizesi, hayatın boşluklarını ve ertelemelerle örülmüş bir ömrün hüznünü çarpıcı bir şekilde yansıtıyor.
gökyüzü ile deniz metaforu, şiirin en vurucu bölümünü oluşturuyor. aynı rengin iki farklı boyutu olmalarına rağmen bir türlü kavuşamayan bu iki varlık, aslında insana hem aşkın imkânsızlığını hem de kaderin kaçınılmaz ayrılığını hatırlatıyor. deniz gelgitleriyle, gökyüzü özgürlüğüyle varlığını sürdürüyor; biri derinlik, biri sonsuzluk ama asla aynı çizgide buluşamıyor.
şairin aşkı ele alışı da oldukça sarsıcı; sevginin bazen kendinden, ailesinden bile büyük olabileceğini söylemesi, aşkın yakıcı kudretine dair bir iç hesaplaşma niteliğinde. mayakovski’den yapılan alıntıyla da metin, bireysel deneyimden evrensel bir boyuta taşınıyor: “mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını fark etmek” aşkın en hüzünlü, en trajik yüzünü anlatıyor.
bu şiir, yalnızca bir aşk anlatısı değil; aynı zamanda insanın umutla, korkuyla, kayıpla ve teslimiyetle yüzleşmesi. derinliği, imgeleri ve varoluş sorgusuyla okurda hem bir sızı hem de bir bilgelik bırakıyor. tebrik ederim; bu eser, hem edebî gücü hem de ruhu kavrayan derinliğiyle kıymetli bir metin olmuş. saygı ve muhabbetle peri
Belli bir yaşa gelince, insanlar size baktıklarında aslında gördükleri tek şey yağmalanmış bir hayattan arta kalanlardır. Uzun bir yolculuğun dağınıklığı vardır yansımanızda, yağmalanan, kırılan bir hayatın artığından arta kalanlara bakıyorlardır. O yolculuğun sizi getirdiği noktadaki kişiyi görürler; yolculuk sırasında başınıza gelenleri, yol ilerlerken yolda yaşadıklarınızı, travmalarınızı, yalnız kalışlarınızı, heyecanla kurulan ve yolda yiten düşlerinizi, yolda aldığınız yaraları bilmezler. Yaşadıklarınızı anlatsanız da sadece anlıyormuş gibi, üzülüyormuş gibi davranacaklar. Muşlu,müşlü, ahlı,vahlı, “çok üzüldüm”lü tepkiler verecekler.
İşte benim hüznüm! Bir hiçlik ve varlık... Var olanın aslında yok olması. "
Belli bir yaşa gelince, insanlar size baktıklarında aslında gördükleri tek şey yağmalanmış bir hayattan arta kalanlardır. Uzun bir yolculuğun dağınıklığı vardır yansımanızda, yağmalanan, kırılan bir hayatın artığından arta kalanlara bakıyorlardır. O yolculuğun sizi getirdiği noktadaki kişiyi görürler; yolculuk sırasında başınıza gelenleri, yol ilerlerken yolda yaşadıklarınızı, travmalarınızı, yalnız kalışlarınızı, heyecanla kurulan ve yolda yiten düşlerinizi, yolda aldığınız yaraları bilmezler. Yaşadıklarınızı anlatsanız da sadece anlıyormuş gibi, üzülüyormuş gibi davranacaklar. Muşlu,müşlü, ahlı,vahlı, “çok üzüldüm”lü tepkiler verecekler.
İşte benim hüznüm! Bir hiçlik ve varlık... Var olanın aslında yok olması. "
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz