Ruhun Yolu

Gün doğarken secdeye kapanır gönlüm,
Her nefeste Allah’ı anar bedenim.
Abdestin serin suları düşer avuçlarıma,
Kirliliği temizler, ruhumu arındırır sessizce.

Namazın diz çöktüğü yerde bir ahenk,
Kıyam, rükû ve secde bir senfoni gibi,
Kadın ve erkek, yaşlı genç fark etmez,
Hepsi aynı huzura doğru yol alır, bir olur kalpler.

Dualar yükselir göğe, bir tılsım gibi,
Gizli fısıltılar, sessiz yakarışlar,
Her “Ya Allah” bir umut taşır yüreğe,
Ve insan, dünya telaşından sıyrılır aniden.

Kur’an’ın kelimeleri bir deniz gibi akar,
Okudukça ruhun derinliklerine dokunur,
Her ayet bir pencere açar insanın kalbine,
Sevgi, sabır, merhamet ve teslimiyetle dolar.

İslam bir yol, her adımı nurla dolu,
Her ibadet bir ışık, karanlıkta rehber.
Namaz, abdest, oruç ve dua birleşir,
Kalp, Allah’a yakınlığın sıcaklığını hisseder.

Secdeyi derinleştirdikçe dünya küçülür,
Küçük dertler, büyük kaygılar erir gider,
Ve insan, Rabbine sarılır,
O’nun huzurunda, bir çocuk gibi güvenli.

İman bir çiçek, sabırla sulandıkça büyür,
Şükürle açar, sevgiyle meyve verir,
Her ibadet bir dal, her dua bir yaprak,
Ve ruh, cennet bahçelerinde dolaşır gibi huzurlu.

Ey insan, unutma: Allah’a yakın ol,
Kalbinin derinliklerinde O’na yer aç.
Namazını ihmal etme, dualarını bırakma,
Ve her adımını O’nun rızasına göre at.

Çünkü en büyük huzur, en derin mutluluk,
Secdede, dua ile birleşen bir kalptedir.
Ve insan, ne zaman Allah’ı anarsa,
O an dünya bile bir cennet gibi olduğunu görür.