Bir zerrecik ateş ormanlara düşse o zerre bütün ormanları yakar yok eder

Mevlâna

Bir topraksın insan kardeşim
Bir damla sudan ibaretsin
Toprak temiz gıda ister
Ağaç temiz suyu kabul eder
Bir damla temiz suya karışırsa zehir
Tüm suyu ağaçları zehirler
Küçüktür deme ormanları kül etme
Yönünü kıbleye çevir ateşe düşme
Küçük bir fidansın büyür çınar olursun
Her ağacın yetişmesi baharda belli olur
Günah suyu sevabı yok eder
Küçük bir izmarit tüm ormanları
Ağaçlar gibi sende bir hazinesin
Küçük tohumlardır bizleri zengin eden
Nasıl insanım dersin kendine
Milli servetleri yakıp kül edersen
Ormanlarımızı koruyalım
İnsanlarımıza saygı duyalım
İnsan ki fidandır reyhan çiçeğidir
Sularsan en tatlı meyveyi verir insan
Ağaçların meyvesi dalda olur
İnsanın meyvesi onun gönlündedir
Ağaçları susuz bırakma sula
İnsana saygı duy kötü laf etme
Hem ormanlarımız hem de insanımız
Birer Milli servettir iyi bakmak gerekir
Fidan dikmeyen ağaçları yakan fakirleşir
İnsanı eğitmeyen devlet tez devrilir
Bir zerre ateş tüm ormanı yok eder
Küçük günahlar insanı helâk eder