Gece sessizdi, şehir uyurken,
Yağmur damlaları pencereme vuruyordu.
O an bir şarkı başladı, uzaktan,
Derya34’ün sesi, rüzgârla dans ediyordu.

İlk notasıyla boş sokak doldu,
Her ezgi bir sokak lambası gibi parladı.
Acılar, özlemler, umutlar
Onun şarkısında buldu kendine yer.

Köşe başında unutulmuş bir banka oturdum,
Her damla yağmur, notalarla birleşti.
Sokak lambalarının sarı ışığı altında
Derya34’ün melodisi bir dünya yarattı sessizce.

Her şarkıda bir hikaye gizliydi,
Bir damla hüzün, bir parça neşe,
Ve ben sadece dinledim, hiçbir şey demeden,
Kendi düşüncelerimde kayboldum melodilerin içinde.

Saatler ilerledi, rüzgârla taşındı melodiler,
Ve şehir yavaş yavaş uyanmaya başladı.
Ama içimde hâlâ bir ışık, bir ritim vardı,
O gece, sadece bir şarkı ile bir hikaye yaşandı.

Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte
Düşler ve gerçek birbirine karıştı.
Yağmur durmuştu, ama yüreğimde
Derya34’ün sesi hâlâ çalıyordu, sessiz ama güçlü.

Ve ben anladım,
Hikaye sadece o geceydi,
Şehir, yağmur ve bir ses bir araya gelmişti,
Ve her notasıyla yaşamın bir parçasını anlatıyordu.