0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
116
Okunma
“Sensiz Zaman”
Gidişin, kapının sessizce kapanışıyla başladı,
Ev, duvarlarına sinmiş nefesini özledi.
Yastığımda hâlâ kokun,
Ve ellerimde yarım kalmış bir sıcaklık var.
Günler, seni beklemekten yoruldu,
Saatler, adını sayıklayarak dönüyor.
Bir çay demledim bugün,
Seninle içmeyince, soğudu fark etmeden.
Hatırlıyor musun, o yağmurlu akşamı?
Elini tutarken, üşümek bile güzeldi.
Şimdi soğuk, ellerime değil, yüreğime işliyor,
Çünkü üşümek, sensizken acıtıyor.
Acımız da vardı, kavgalı gecelerimiz,
Ama ardından barışınca, gözlerinle gülmek…
İşte o gülüş, hâlâ kalbimde bir sığınak,
Fırtınalarda bile oraya kaçıyorum.
Sensizliği anlatmaya yetmiyor kelimeler,
Ama bil ki, seni beklemek bile bir ömürlük mutluluk.
Ve eğer dönersen bir gün,
Yarım kalan çayımı seninle tamamlayacağım.
5.0
100% (1)
