0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
87
Okunma
Bir sabah uyanıyorum,
gözkapaklarımda senin adın asılı—
Asuman.
Gökyüzü, senin renginle açılıyor,
bulutlar usulca saçlarını örüyor.
Konuşmasan bile,
sessizliğin kalbime notalar bırakıyor,
rüzgâr onları taşıyor,
sana ulaştırıyor.
Ben kelimeleri fazla büyütmem artık,
çünkü biliyorum;
sen bakınca,
şiir zaten kendiliğinden tamamlanıyor.
Ve her mısra,
adına sığınarak
göğe uzanıyor.
5.0
100% (1)
