Çalıp çırpmıyordu....
Hırsızlık yapmıyordu,,,
Onun-bunun namusuna..
Göz kırpmıyordu....kimseye ,
Fakir ve yoksuldu namusluydu
Fakat utanıyordu geçmişinden...
Eşinden ..çocuklarından.....
Teker ters dönmüştü....bir kere ,
Dikiş tutturamamıştı...hayatında ,
Nice umutlarla..aşkıyla evlenmişti....
Geceler gündüzdü......gündüzler umuttu ,
Kısacık yaşamında felek vurmuştu....ona ,
Oyunlar oynuyordu...geçmişi bir çırpıda ,
Bir baltaya sap olmadı bu zamanda
Sevdiği kadın bıraktı gitti iki çocukla...
İki damla yaştı....dökülen gözlerinden ,

Bir daha hiç uğramadı...
Hıçkıramadı...
Çocuklarının yanında...!
Sustu....hiç konuşmadı....?
Çocuklarını okuttu..fakirlik çemberinde...!
Yemedi yedirdi...giymeden giydirdi..
Eskiden bozma ayakkabıları yeniliyordu...
Uykusuz gecelerde...sarıp-sarmalıyordu...
Öksüz ve yetim büyüyen çocuklarını. ,
Okutup , evlendirdi...iş sahibi oldular ,
Sabah erkenden...çöp bidonuna dayadı...
Çok sevdiği bisikletine hayranlıkla baktı...
Muz kartonlarından tepeleme yığınak...
Bisikletin önünde- ardında çöp poşetleri..

Sağı--soluda gözetliyordu bir yandan ,
Geçim derdiydi satmaktı...topladığı şişeleri ,
Plastik çocuk oyuncağına takıldı gözleri...
Çocuklarınada götürmüştü bu oyuncaklardan...
Alesi kimdi...bilmek istemiyordu....belkide ,
Kimse ona bir oyuncak araba almamıştı...
Bulutlara yağmur oldu o kimsesiz yüreği ,
Şimşekler çaktı...dolu yağdı gözlerinden...!
Onun oyuncakları hep demirdendi....?
Demirden eşyalar onun gözbebeğiydi...
Cam kırıkları vardı , yumuşacık yüreğinde...
Onun çocukluğu anlaşılmaz....
Sevimsizdi.....?


SEVGİ.......ALINIP--SATILSAYDI....GÖSTERMELİK DE OLSA...
ALANI-SATANI ÇOK OLUR , MÜŞTERİSİ BOL OLURDU....?