Sen gelmeden önce
Gecelerim sessiz, yıldızsızdı.
Gün doğsa bile
Işığı bana ulaşmazdı.

من قبل از تو با سایه‌ها زندگی می‌کردم
(Man ghabl az to bâ sâye-hâ zendegi mikardam)
Senden önce gölgelerle yaşıyordum.

Kalbim ağır,
Adımlarım yorgundu.

Gözlerin,
Bir sabah güneşi gibi doğdu üzerime.
Göğsümde yıllardır donmuş nehirler vardı,
Hepsi senin sıcaklığında çözüldü.

تو آمدی مثل نسیم به جانم
(To âmadi mesle nasim be jânam)
Sen, canıma esen bir rüzgâr gibi geldin.

O an bilmedim,
Her rüzgârın ardında bir fırtına saklı olduğunu.

Sözlerin,
Geceme serilmiş yıldızlar gibiydi.
Her biri yolu gösteriyor sandım,
Oysa bazı yıldızlar
Bizi yanlış denizlere sürükler.

صدات مثل بارون رو شیشه دلم می‌بارید
(Sedât mesle bârun ru-ye shishe-ye delam mibârid)
Sesin, kalbimin camına yağan yağmur gibiydi.

Ve ben,
O yağmurun altında ıslandıkça
Kendi yangınımı unuttum.

Bir gün ellerin gitti benden,
Önce sıcaklık çekildi,
Sonra renkler söndü.

دستت که رفت، دلم بی‌پناه شد
(Dastat ke raft, delam bi-panâh shod)
Elin çekildiğinde, kalbim sahipsiz kaldı.

Beni bıraktığın yerde,
Gölgen bile kalmadı yanımda.

Artık sana kızmıyorum,
Çünkü öğrendim;
Bazen sevgi,
Sahip çıkmak değil,
Terk etmektir.

من در عشق تو گم شدم و پیدا نشدم
(Man dar eshghe to gom shodam o peydâ nashodam)
Senin aşkında kayboldum ve bir daha bulunmadım.

Belki de sorun sende değil,
Seni benden çok sevmemdeydi.

Beni anladığını sandım,
Oysa sen
Kalbimin haritasına hiç bakmadın.

چشمات همه جاده‌ها را بست
(Cheshmât hame jâdeh-hâ râ bast)
Gözlerin, bütün yolları kapattı.

Ve şimdi biliyorum;
Bazı ayrılıklar vardır,
Sevdiğini öldürmez,
Ama yaşarken mezarını kazar.

Yine de…
Adını duyduğumda hâlâ ürperiyorum.
Çünkü bilirim,
Beni en çok kıran şey
Bir zamanlar en çok inandığım şeydi.

تو هنوز توی نفس‌هام نفس می‌کشی
(To hanuz tu-ye nafas-hâm nafas mikeshi)
Sen hâlâ nefeslerimin içinde nefes alıyorsun.

Ve belki de,
Bundan kurtulmak istemiyorum.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(9 Ağustos 2025)