Geceler sessiz, yıldızlar şahit,
Kalbim sana akar, ey yüce Rahmet.
Ne rüzgâr, ne yağmur söndürebilir
İçimde yanan bu aşk ateşini.

Adını her an dilime mühürledim,
Gözlerimde tek nur, senin cemalin.
Her nefeste “Ya Rab” diye çağırdım,
Sensin kalbimin tek sahibi, sultanı.

Sensiz dünya bir çorak çöl gibi,
Sensiz kalbim, karanlık bir gece.
Ama senin ismin dokununca gönlüme,
Her yer bahar olur, gül açar içimde.

Secdede gözyaşlarım toprağa karışır,
Yollarım hep sana çıkar, ey Aziz.
Aşkınla yanmak, yanmamaktır aslında,
Çünkü senin aşkın serinliktir kuluna.

Ne mal, ne mülk, ne dünya hırsı,
Hiçbiri doldurmaz içimdeki boşluğu.
Yalnız senin rızan, senin huzurun,
Bir ömür yeten tek nimettir ruhuma.

Gel, ey Rahman, al elimden tut,
Kalbimi senin nurunla yıkasın.
Ölüm gelirse, ismim dilimde olsun,
Kabirde bile senin aşkınla uyuyayım.