Anne rahminde var olupta, bir bedende can bulunca...
Şu yalan denilen Dünya da hayata gelince...

Beş yaşında insan olduğumuzun farkına varınca...
On yaşında yaşaman gerektiğini bilince..
On yaşında olunca...
Herşeye yaklaşır Insanca...

Onbeş yaşında insan yeni doğmuş tay gibi olur...
Yirmi yaşında hedefe fırlayacak ok gibi olur...
Yirmibeş yaşında, yüzü patlayan ay gibi olur...

Otuz yaşında insan meyve veren ağaç olur...
Otuzbeş yaşın da çevresine tutunacak dal olur...
Kırk yaşında Irmaklarda sal olur...
Kirk beş yaşında arı kovanın da bal olur...

Elli Yaşında, bilge olu,r tane tane beyınlere ekilir...
Elli yaşın da bir kuş misali oradan oraya sekilir...
Atmış yaşında beden yorulur, yavaş yavaş her ortamdan çekilir...
Atmış beş yaşın da sahte dostlar tarafından ekilir...

Yetmış yaşınıda, kalbi hayatta kalmanın, kendisi ise iyilik yapmanın peşinde...
Yetmış beş yaşın da, bedeni yaşlanmanın başında...
Seksen yaşın da bilgeliği görür kendisin de...
Seksen beş yaşın da ise görür ahireti düşünde...

Doksan yaşın da Hacca niyet ederken...
Doksan beş yaşında sulu çorbaya ekmek doğrarken...
Yüz yaşın da, hasta olup, ecel teri dökerken...
İşte o zaman Azrail tarafından defterleri dürülür...
Enin de, sonun da tüm hesaplar görülür...
Sonunda, artık selası verilir...

Ruhu bedeninden çıkar gider....
Son kez geriye döner....
Bedenine bakar...
İç çekip gider...
İşte o an anlar İnsan!
Hayat göz açıp kapayıncaya kadar....
Dinçer DAYI