Cebinde ufkun…
Ah, paçoz ve umuda bulanmış ruhum.
Mavinin deminde derlediğim öyküler
Öykü suratlı dilenciler
Merhameti kucaklayan dehlizler
Dermanı yukarıda saklı biteviye dertler.

Çürüktür kimi yürek
Bandıkça aşka
Özleme namzet
Deşifre ettiğim gizem
Külümle gözümü sakındığımdan fazla delişmen
Göğün ciltlere sığmayan bulutu
Tüten derinden
O duman vapurunda saklı İstanbul’un ruhu.

Devşirme gölgeleri tıktım kutuya da firar ettim
Figanı yürek yakan debdebeli yüküm
Yükümlülüğümde saklıyım
Anne ve çocuk ve kuş ve şehir
Şiirlere buladım tutulan nutkumu gün ve gece
Sarmalında bilinmezin
Öykündüğümse hidayete
Dünyanın delik gövdesinde.

Bir kuş kadar kırılgan
Aslanın postunda saklıyım hem
Bilediğimse gönlümü
Bilemediğim kadar yarınların türküsünü
Yâd ettiğim mazim
Tekelindeyim günün
Ah, bir de sökün etse ya şu içimdeki kördüğüm.

Matemin iz düşümü
Aldanmayın gülümsememe.
Bahşedilen kadere
Asla içerlemediğim saklı Allah’ın nezdinde
Kederime mağlup geldiğim
Mutu kayıp gölgemden uzağa düştüğüm
Bir ömrün öyküsü
Örülü saçlarıma duyduğum özlem
En çok çocukluğuma
Hırkam kadar sıcak yüreğim
Öğretiler armağan babamdan
Anne gülüşü, duası ile tutunduğum hayatın
Kürediği her hece
Yufka yüreğimde yoğurduğum şu dimdik kale.

Metazori değildir umudum
Kaykıldığım ne ki?
Kayıp düşmedikten sonra Mevla’mın gözünde?
Bir batında doğdu güneş ve mehtap
Yıldızlar kadar parlak
Bir o kadar gözlerim ıslak.