Arif’i, arif anlar, arif olmayan bilmez
Ağır söz oturur ya, boşluk söz ile dolmaz
Biz ki söz ustasıyız, şiir bunun örneği
İbret olsa da sözde, okusa da ders almaz

Onlar hayal peşinde, koşar kendini yorar
Mühürlenmişse yürek, o kalbi nefret sarar
Kimi Rabbin peşinde, kimisi bela arar
Yolu yol değil ise, ölür Mevlâ’yı bulmaz

İman ehli bilmeli, şartsız teslimiyet var
Huzur, huşu içinde, Dünya olmamalı dar
İkrar verdiyse dili, tutulmalı her karar
Riya sarmışsa ruhu, asık suratı gülmez

Nasıl geçti şu zaman, geriye dönüp de bak
İspatıdır bilene, saçta oluşan her ak
İflah olmaz bilsin ki, araya sokan nifak
Dostu sırtından vuran, insan kıymeti bilmez

Resul Allah demişiz, şükür iman etmişiz
Hâk yoludur gittiği, peşi sıra gitmişiz
İslâm’ın gölgesin de, biz huzuru tatmışız
Rehberi Kur’ân olan, inanın zor da kalmaz

Küfür, haram, iftira, gelmemeli hiç dile
Gidiyorken bazısı, görerek bile, bile
Elbette olacaktır, ömrü yaşarken çile
Engeller erir gider, müminler asla yılmaz

Takvadadır yarışma, müslümanlar takışmaz
Lizumsuz sabır gerek, kalpte iman pekişmez
Kıskanmak, çekememek, müminlere yakışmaz
Arkadaş sevincine, insan olan üzülmez

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ