Zaman yok burada,
Ne geçmiş, ne gelecek,
Sadece şu an var,
Kendi içinde sonsuz.

Ben durdum,
Kendi içinde kayboldum.
Saatler ellerimden akıp giderken,
Ben bir damla gibi
Ezelin denizinde süzüldüm.

Anlar birleşti,
Bir tek nefes oldu hepsi.
Ve o nefeste,
Yaratılanla yaratan buluştu.

Zamansızlık,
Kendi yansımanı gördüğün
Bir aynadır.

Ne dün ne yarın,
Sadece şimdi,
Bir anın içinde
Sonsuzluk var.

Gözlerimi kapattım,
Ve gördüm,
Sonsuzluğun içinde kendimi.

Bu makamda,
Zamanın zincirleri kırılır,
Ruh özgürleşir,
Ve nurun içinde dans eder.

Ben artık
Zamanın esiri değilim,
O’nun ötesinde bir yolcuyum.

Ey gönül,
Sen de bırak zamanı,
Anın içinde kaybol.

Çünkü zamansızlık,
Hakikatin sesidir,
Ve o ses,
Sadece nurda duyulur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / İYÂN-I NÛRBÎN
(5 Ağustos 2025)
(Ben zamansızım, sonsuzlukla nefes alırım.)