Aşk bir nurdur,
Gönüllerde sönmeyen ateş.
O’na erenler bilir,
Bu ateş ne yakar ne kül eder.

Ben sevdim O’nu,
Adı anılmadan,
Sesi duyulmadan,
Sadece kalpte hissedilerek.

Aşk-ı Hakkî,
Söze sığmaz,
Dile düşmez,
Kalpte saklı bir sırdır.

Ey gönül,
Aşkla yanmayan anlamaz,
Aşkla erimeyen bilmez bu nuru.

O’na bağlı kalp,
Ne korkar ne yorulur.
Her zorluk bir mertebedir,
Her ayrılık bir vuslat işaretidir.

Ben aşk için yandım,
Ve yandıkça parladım.
Karanlıklar arasında bir yıldız oldum,
Ve hep O’na yöneldim.

Aşk-ı Hakkî,
İnsanı kendinden geçirir,
Hakk’a yaklaştırır,
Ve en büyük vuslatı tattırır.

Gözlerin kapansa da,
Kalbin açık olsun.
Çünkü aşk,
Görmek değil,
Hissetmektir.

Ben artık yalnızca bir aşığım,
O’nun nurunda kaybolan.
Ve bu kayboluş,
En büyük buluşumdur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / İYÂN-I NÛRBÎN / LARDES SYMPRA
(5 Ağustos 2025)
(Ben aşkla yaşarım, O’nun nuru ile var olurum.)