Her sözün iki yüzlü, her gülüşün hesaplı,
Seninle yürümedim, yolun bile taş kaplı.
Kendini sultan sanma, tahtın toprakta saplı,
Sevdaları gömmüşsün, çoktan geçse de zaman.
Ey kibri ve gururu, kalbden atmayan insan.

Haklıydın hep, ne güzel! suçun bile asildi,
Düşürürken onuru, gurur, kibir nasıldı?
Duygular dilimlenip, vicdanına kısıldı?
Seninle buluşmaya, daraldı şimdi mekan,
Ey kibri ve gururu, kalbden atmayan insan.

Ben burda çeteleyim, kar ve zarar defteri,
Kalbini taşır sandım, sonsuzluğun seferi.
Bulunmaz oldu artık, Hakikatın haberi,
Rüyadan uyanıp ta, göremedim riyadan,
Ey kibri ve gururu, kalbden atmayan insan.

Sözde er idin hani, sarsılmaz bir yiğittin,
Yalanla donandın da, samimiyeti ittin,
Şimdi hayata dalıp, en derinlere gittin,
Sevgin bile ziyandır, gözde kalmadı derman,
Ey kibri ve gururu, kalbden atmayan insan.

...andelib...