1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
463
Okunma
Çocukluğuma Mektup
Merhaba küçük ben,
nasılsın orada,
henüz kırılmamışken?
Bilsen büyümek dediğin
nasıl ağır bir şey...
oyuncakların bile terk ediyor seni,
acıların hep yanında kalıyor.
Çok yoruldum.
dizlerimin üstüne çöküyorum
sanki biri içimden çekiyor beni toprağa...
bir ben düşüyorum yere,
bir de çocukluğumun parçaları.
Senin o koşarken düşüp kalkmaların vardı ya
ben artık düşmüyorum.
çünkü kalkmak da yok ardından.
oturup bekliyorum sadece,
bir şey değişir mi diye.
Keşke gelebilsen şimdi,
şu hâlime sarılsan,
Ve sadece "buradayım" desen
çünkü ben,
kendime bile yetişemiyorum...
S.K.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz