Öyle herkesin sandığı gibi değil bu sevda,
Bir güle benzemiyor, ne de bahara...
Adı yok lügatlarda, yazılmamış daha,
Yalnızca seninle benim yüreğimde var.
Kelimelere sığmaz, suskun bir fırtına,
İçimizde kıvılcım, dışımızda sabırla...

Kanımızda bir başka renk akıyor bizim,
Ateşten bir sevda, yakmaz ama derin...
Kendinden taşan bir sıcaklık gibi tenin,
Adım adım büyüyor içimde senin iz’in.
Ne bir bakış yeter anlatmaya bizi,
Ne de bir ömür, doymaya gözümüz gibi...

Bir sabah ansızın açacak içimizde çiçek,
Kökleri aşktan, yaprakları umut demek...
Birbirimize bakmadan bile sevecek,
Çünkü gönlümüz, gözden çok his demek.
Duygular dokunacak usulca birbirine,
Ne zamana sığar ne de geçmişe...

Sevdiğimi söylemeliyim sana bir gün,
Ama hiç kimsenin bilmediği bir dilden,
Bir harf bile eksik, bir kelime fazla,
Yalnızca senin anlayacağın biçimde…
Bir söz değil bu, bir hayat yemini,
Bir ömür değil, sonsuzluk gibi derini…

Gözlerini kapadığında görmelisin beni,
Karanlıkta parlayan o tek ışık gibi.
Bir yıldız misali, düşmeden kalmalı,
Sonsuza dek aynı yerde yanmalı.
Hiçbir duaya sığmaz bu his belki ama,
Her duanın sonunda biz varız aslında...

Bizim sevdamızın bir ismi olmalı elbet,
Ama öyle özel ki, kimse bilmemeli…
Sen de bilme, ben de unutayım istersen,
Yalnız kalbimiz hatırlasın, o da sessizce…
Bir bakışla başlar, ama yürekle biter,
İsmi yoktur bu aşkın, özü biziz yeter…

@NURAL BEKTAŞLI