Gurbet zindan kapkara, vatan çok uzaklarda
Geceler kâbus hânı, gündüzlerim güneşsiz
Dertler derde eklenir, noksan yok hesaplarda
Ocakta pişen çorba, tadı tuzu yok sensiz

Gözler çeşme neyleyim, yürekte sızı derin
Bekliyorum dört gözle, bomboş duruyor yerin
Nazlandıkça nazlandın, aramız niye serin?
Zâlim gurbet kapkara, yaşanmıyor sensiz

Gülüşüne sakladım bin bir hüzün, kederi
Öpüversem diyorum, “git” der mi bana geri?
Can, cânâna adaksa, nedir bunun ederi?
Okyanusa çağlayan ırmak olup taşıyor

Hayal kurmak güzel de, yüzünü görebilsem
Sevdaya kelepçesiz, murâda erebilsem
“Boş ver” deyip gurbeti, yanına gelebilsem
Çok denedim, olmadı; yaşanmıyor ki sensiz

Hayal kurar beklerim, gönlünün sınırına
Bu kaçıncı sonbahar, uğramaz kenarına
Umutlar köprü olsa, dünlerin yarınına
Gurbet elde durdu kalb, atmıyor asla sensiz

Bir resmin var elimde, sararıp solgun düşmüş
Gözlerindeki sevda, yüreğimde gül olmuş
Zaman durmuş bu yerde, gönlüm senden yoksunmuş
Saatler geçmiyor ki, hasretinle sensiz

Bir telefon çalınca, titriyor her yanımda
Sesini duymazsam eğer, donuyorum anımda
Dualarım tutsun da, kavuşayım sonunda
Göz göze bir bakışla, ömrüm can bulsun sensiz

Rüzgâr bile esmiyor, senden haber vermiyor
Postacı yolumu hep, başka sokak sanıyor
Bir hatıra ararken, gözümde yaş donuyor
Zamansız bir sevdaya yazılmışım, sensiz

Bir yanım hep sen diye, sızlıyor gecelerce
Yüreğim kırık dökük, sustum bin kere önce
Dilimde bir tek adın, sönmeyen bir ateşçe
Yalnızlıkla bölüştüm ekmeğimi sensiz

Yine hayal kurarım, yıldızlara bakarak
Kalbim seni anarken, içimde fırtınalar
Gönlümle dertleşirim, susarak, kan kusarak
Bir ömür boyu bile yaşanmazmış ki sensiz

Hakkı Kalabalık – 17.07.2017