Damla damla gözyaşım yanağımdan sızıyor
O uzak beldelerde mazim beni süzüyor
Odamın dört köşesinde, gözlerime dalarken
Nasıl güler gözlerim, nasıl yanmam köz gibi

Çökmüştü akşam, yine hüzün penceremde
Hayallerim terk etti, hatırlamak ne acı
Geçip giden ömrüme, anlatırım hikaye
Avutamam ne yapsam, bana küsen gönlümü

Yine batıyor güneş, akşam hüzne dönmekte
Kalbim sessiz bir beste, şarkı ile dolmakta
Ne yediğimde bir tat, yaşantımda yok hayat
Avutamam ne yapsam, bana küsen gönlümü

Bu yaşlar olmasaydı, gözümü yakıp giden
Nasıl felah bulurdu, kalbimdeki bu hazan
Bana acı dikenler, bir de gülmeyen gözler
Şimdi huzurda mı, mahşerin yolunda mı gidenler

Ah ! benim hayallerim ve pembe ümitlerim
Ömrümün hangi deminde, yüzüme su serpecek
Bana doğru baharlar, bayramlar mı gelecek
Hiç sanmam; ömrüm böyle geçip gidecek

Ahımda tek gözyaşı, bir de acılar taşı
Silindi artık baktım; adın masal dolu gecelerden
Eser kalmadı dilimdeki mavi hecelerden
Unuttum adımı, geçtim tuttuğum bilmecelerden

Günay Koçak

24 / 7 / 2025