Kudüs,
Zamanın eğildiği yerde,
Secdenin başladığı mekânda,
Bir taşım ben,
Bin yıllık suskunluğun tanığı.

Ey mabet,
Ey mabudun ilk çağrısı,
Her taşın bir hikâye saklar,
Ve her gölge bir dua fısıldar.

Zeytin ağaçlarının altında
Yürüyen sessiz eller,
Ezanın yankısında
Yanan binlerce kalp.

Bir çağdan diğerine köprü olurken,
Kudüs,
Yaralı bir sevda gibi kanar,
Ve secdelerle iyileşir.

Davud’un sesi çalar uzaklarda,
Zikirle titrer taşlar,
Ve her adımda bir peygamberin ayak izi,
Toprağa nakşedilir.

Mescid-i Aksa’nın kubbesi,
Gökyüzüne yükselen bir niyaz,
Ve her secde eden alnın altında,
Yanan bir ümmetin hikâyesi.

Ey Kudüs,
Sakladığın sırlarla dolusun,
Gizli dualar ve umutlarla.

Yusuf’un hüznü gibi ağır,
Hz. İbrahim’in teslimiyeti gibi derin,
Ve Miraç’ın ışığı gibi sarsıcı.

Her gece,
Bir asır gibi uzun,
Her secde,
Bir sonsuzluk gibi engin.

Gökyüzü eğilir sana,
Ve zaman seni bekler.

Bir zamanlar
Hz. Süleyman’ın hüküm sürdüğü topraklar,
Şimdi sessiz bir dua defteri.

Kudüs,
Gözyaşlarının ve secdelerin kesiştiği yer,
Bir kutsal meydan,
Ve her dua bir umut tohumu.

Toprağın altında yankılanan sesler,
Binlerce yıldır biriken hasret,
Ve yıldızların altında
Umutla bekleyen eller.

Ey şehir,
Zalimlerin değil,
Hak dostlarının evidir.

Her köşende bir sır saklı,
Ve her taşta bir şehit kanı.

Sana eğilen zaman,
Bir dua olur,
Ve her an
Bir mucizeyi doğurur.

Secdenin derinliğinde,
Bir aşk saklıdır,
Ki bu aşk
Tüm çağları aşar.

Ey Kudüs,
Senin için yazılan dualar,
Sonsuz bir nehir gibi akar.

Karanlık gecelerin
Aydınlık sabahlarına
Bir yolculuk burası.

Ve her secde,
Bir köprü olur
Gökyüzüyle yeryüzü arasında.

Kudüs’te eğilen zaman,
Bir diriliştir,
Ve her nefes
Bir mukaddes emanettir.

Ey şehir,
Seninle nefes alan her kalp,
Bir peygamberin duasını taşır.

Ve ben,
Bu taşların arasında,
Sessizce beklerim,
Bir gün geleceği o anı,
Kudüs’ün bütün yaralarının şifa bulduğu
O zamanı...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(23 Temmuz 2025)