Bu şiir, derin bir içsel yolculuğu ve karmaşık duygusal halleri barındıran, yoğun imgelerle örülü, otobiyografik izler taşıyan bir metin. Şiir, "Senin yazmadığın son şiirindim" dizesiyle, şairin bağımlı bir varoluşsal arayış içinde olduğunu ve belki de bir başkası tarafından tamamlanma arzusunu dile getiriyor. Bu, aynı zamanda, şairin kendi varoluşunu bir şiire benzetmesi ve bu şiirin tamamlanmamışlığı ya da eksikliği üzerinden bir varoluşsal sorgulama içine girmesi olarak da yorumlanabilir.

Şiirde dikkat çeken ilk unsur, zıtlıkların ve tezatların ustaca kullanılmasıdır. "Yakamoz sözcükler," "ıslak bir serseri nefes," "kuşların tünediği bam teli" gibi ifadeler, hem görsel hem de işitsel bir zenginlik sunarken, aynı zamanda şairin iç dünyasındaki çalkantıları ve çelişkili duyguları yansıtır. Aşk, şiirde hem "beka" ve "saltanat" gibi yüce kavramlarla anılırken, hem de "afakanlar basan yelloz bir saldırı" ve "canımdan candın sen" gibi ifadelerle acı ve kederle iç içe geçmiş bir haldedir. Bu, aşkın yıkıcı ve yapıcı gücünü bir arada göstermektedir.

Şiirdeki yalnızlık teması oldukça belirgindir. "Yosun yeşili bir yalnızlık," "bıçkın yalnızlık," gibi ifadeler, şairin yalnızlığını hem doğal hem de keskin, rahatsız edici bir durum olarak algıladığını gösterir. Yalnızlık, sadece bir duygu olmaktan öte, şairin içinde büyüttüğü ve uzaklara doğru iten "tıynetsiz bir yolculuk" olarak da resmedilir.

"Kaderin tuzağı," "ölüm öncesi seferberlik," "soykarım" gibi ifadeler, şiirdeki varoluşsal sıkıntıyı ve şairin hayata karşı duyduğu endişeyi derinleştirir. Şair, yaşamın getirdiği acılarla ve zorluklarla yüzleşirken, bir yandan da "ruhumun derinleştirdikçe uzakları yakın kılan güneş" gibi umut ve direnç sembollerine sığınır.

Şiirin sonlarına doğru, "kanayan dizlerimi öpecekti annem," "Rabbim yılmaz coşkuma sahip çıkacaktı madem" gibi dizelerle, şairin çocukluk masumiyetine duyduğu özlem ve ilahi bir güce olan inancı ortaya konur. Ancak bu inanç dahi, "kursağımda takılıydı ettiğim her yemin" ifadesiyle içsel bir çelişkiyi ve pişmanlığı barındırır.

Genel olarak, "SENİN YAZMADIĞIN SON ŞİİRİNDİM..." yoğun bir duygu katmanına sahip, içsel bir hesaplaşmanın ve varoluşsal sorgulamanın şiiridir. Şair, dilin ve imgelerin gücünü kullanarak, kendi kırılganlığını, yalnızlığını, aşkını ve hayata karşı duruşunu çarpıcı bir şekilde ifade etmiştir. Şiir, okuyucuyu da kendi iç dünyasına bir yolculuğa davet eden, düşündürücü ve etkileyici bir yapıya sahiptir.