Yalnızlığın duasına çıktım, Rabbim
Düşlerimde yıkadığım yollardan geçtim sonra
Kendimden de geçtim hem de nasıl…
Asla da sorma nasıl, diye:
Tutuşan eteklerinde yaralı cihanın
İçimdeki kavis mahsulü yeminlerim
Sözcüklerin tokasını çekiştirdiğim
Ehli keyif yaşamak neymiş asla bilmedim.

Bir tebessüm ektim yeis dolu uçuruma
Kenarında bittim sonra dağ yamacının
Bir çöl çiçeğinden hallice
Yalnızlığa kılıf biçtim
Bir kuşun g/izinde
Elem yüklü bir haletiruhiye
Fatiha okumaya meylettiğim ölümlü zikrimde
Turuncu rüyalara biçem diktim

Edimlerimde rehavet
Aşkın ivmesinde kayıp bir c/esaret
Andıkça dünümü bıçkın ruhumla
Yerdikçe yarım kalan masalımı
Bir düş ümmetiydi elbet seviştiğim resimlerim
Kumbaramda saklı nice yeis
Menevişli bir hâkimiyet belki de
Şerh düştüğüm ölü reis.

Lanetin ufkunda sudan sebepler
Göbek bağıma katık bildiğim bir eziyet
Hala düşemedi de yakamdan bunca acı
Göğün tumturaklı bitiminde
Belki de haiz olduğum o devasa mağduriyet
Nasıl da mahzun
Bir o kadar durgun
Kefil olduğum bilumum sözcük
Saçlarımı tararken dibinde kaynayan nice imge
Hala nasıl oluyor da solmadığım
Belki de izbelerde saklı bir hurafe.

Katıksız, emsalsiz sevdiceğim
Sen ki beylik sözcüklerden nasıl uzaksın
Bir kelam mı kanayan yüreğimde
Sormadın da gitti
Nasılım diye.

Bir kanca bir zımba
Bir rubai bir heybe
Sahip olduğum bilumum aczi yet
Gönül gözümde kocaman bir yama
İçlendiğim kadar içerlediğim
Ufkumda yok da asla acılardan tahliye.

Gönül yorgun gün s/üzgün
Aşk meftun, heceler hicran yüklü, bayım
Ayılıp da bayılmadım hani, neden yoksun diye
Belki de bir sınır ihlalidir içine düştüğüm aşk
Öyle bir tuzak ki;
Yorgun ruhun taziyesi.

Erdem yüklü yüreğimle göm beni, bayım
Azımsanan varlığımda bil ki senden yoksun ömrü neylerim.
Andıkça adımı bunca kâfir
Uyuduğum yeryüzünde sadece bir zerreden ibaret
Zikredilen zehir
Ta ki sekene kadar kurşun
Bunca hicran ki sevilmediğime delalet.