0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
229
Okunma
Bu şiir, yasaklarla çevrili sokaklarda büyüyen, konuşmaktan korkan ama susmamayı seçen bir çocuğun kaleminden doğdu.
Her engelin, her baskının ortasında filizlenen bir umudu anlatıyor.
Yasakta da olsa, bu şehir yaşamayı ve direnmeyi öğretti.
Seni en çok sevenlerdi vurulan,
En temiz yürekler yerde bırakılan.
Elçi sustu sözle, Okkanla aktı can...
Oy Amedim, oy Diyarbekirim.
Uğruna savaş verdik, hapiste yattık;
Zindanlarda yılmadık, direndik.
İnancımızla her engeli aştık.
Oy Amedim, oy Diyarbekirim.
Yanan hep biz olduk, yakılan sensin;
Tanklarla surları vurulan sensin.
Dağkapı Meydanı’nda asılan sensin...
Ey Amedim, ey Diyarbekirim.
Yasaklar getirildi sokaklarına,
Yasaklar konuldu barış diline.
Barışın sesi yankılanır surlarında, burçlarında...
Oy Amedim, oy Diyarbekirim.
Şehrin simgesidir kardeşlik her daim,
Acının içinden büyür umudun sesi.
Birlikte kurulsun yarının türküsü.
Oy Amedim, oy Diyarbekirim.
