Gece indi kalbimin çatısına,
Yıldızlar sanki secdeye durmuştu
Ve ben,
Adını her nefesle Rabbime fısıldıyordum
Bir tek sen geçiyordun dualarımdan
Aminlerin arasından sessizce...

Seninle başlıyordu gece,
Sana uzanıyordu her ayet
Bir kalbin susması,
Bir sevdanın şehadeti olur mu?
Ben sustum...
Ve kalbim Allah’a anlattı seni.

Mavi papatyalar açardı gecede
Seninle konuştuğum her an
Ay, gözlerin gibi doğardı
Bir dua gibi süzülürdü karanlıktan
Ve ben
Sensizliğin koynunda
İncecik bir amin gibi titrerdim...

Gözlerim,
Bir secde gibi kapanırdı adını anarken
Kelimeler düşerdi kalbimden
Kırık harfler gibi
Ama senin ismin
Hiç eksilmeden
Göğe yazılırdı yine de.

Rabbim,
Bu gecede onu koru
Kalbinin üstüne rahmet yağdır
Ben,
Onu sadece Sende sevdim
Ve Sana emanet ettim…

Gecede açan her dua,
Seni çağırıyor bil
Ve ben hâlâ,
Adını söylemeden sana ağlıyorum...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(5 Haziran 2025)