0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
125
Okunma
Sürgün yedim gözlerinden bir gece,
Ne veda vardı, ne de bir kelime.
Sessizlik giyinmiş ayrılık gibi,
Sustun... ve ben düştüm kendi içime.
Yollara düştüm, bilmediğim sokaklar,
Her adımda seni anlatır taşlar.
Bir şehir var içimde, adı sen,
Ve ben o şehre müebbet aşkla mahkûm.
Sürgünüm artık sevdanın kıyısında,
Ne gidebiliyorum, ne kalabiliyorum.
Adını her andığımda yanıyor içim,
Sen bilmezsin, ben nasıl susuyorum.
Geceler şahidim, yıldızlar suskun,
Bir tek ay anlıyor hâlimi belki.
Aşka sürgün olmuş bir kalbin
Dualarında senin ismin gizli.
Bir gün döner mi diye değil bu bekleyiş,
Ben seni gitmeden de kaybettim.
Ve işte o günden beri sürgünüm...
Kendime, geçmişe, ve en çok da sana.
Sinan Bayram
5.0
100% (2)
