Ozan, sazın nasıl dertli çalıyor,
Dizeleri, bizi bizden alıyor.
Kelimeler akıllarda kalıyor,
Şairler bıraktı dozuyla eser.

Gönülden gönüle bir yol arardı,
Sözleri kalplere, akla zarardı.
Kör değildi gözü, aşkla karardı,
Âşık Veysel bıraktı sazıyla eser.

Sevdayla yanardı yaz kış yüreğin,
Bir telde söylerdi, aşktı durağın.
Güzelle gezmeye vardı merağın,
Karacaoğlan bıraktı sözüyle eser.

Aşk urbası giymiş kendi eynine,
Bektaşi ruhunu işler beynine.
Yağlı urgan geçti asil boynuna,
Pir Sultanım bıraktı özüyle eser.

Enel Hak diyerek Şah’ı sınadı,
Can cana ererken sustu kanadı.
Dirice yüzdüler gökte feryadı,
Nesimi bıraktı sızıyla eser.

Zerre içindeki zerreydi beden,
Hak yolda Dâimî hizmetin eden.
Davut sularında aşıktır deden,
Dâimî bıraktı yazıyla eser.

Ferman padişahın, dağlar bizimdir;
Dünya savaş olsa, sağlar bizimdir.
Aşk yürekte yanar, çağlar bizimdir,
Dadaloğlu bıraktı diziyle eser.

Dertlerin nâmesi sözüne vurur,
Zulme baş eğer mi, vicdanı korur.
Yazdığı her eser, dillerde gurur,
Mahzuni bıraktı yüzüyle eser.

Ozanların izi yolumda şimdi,
Aşka yandım; kalem elimde şimdi.
Şairliğe sevdam solumda şimdi,
NEVİN’im bıraktı nazıyla eser.

16.07.2025
NEVİN ALCAN