Ben doğmadım daha.
Henüz bir yıldıza dokunmadı elim,
Henüz bir tohuma karışmadı adım,
Henüz bir annenin duasına düşmedi ismim.

Ama bir şey vardı benden önce,
Ben olmadan bana ait,
Ben bilmeden beni bilen...
Ve o şey, secdeydi.

Secde bir duruş değildir,
Secde bir düşüştür.
Ama yere değil,
Kendine…
Yani kendiliğinden soyunmaya.

Bir gün bana “ol” denecekti
Ama o gün gelmeden evvel
Ben “eğil” dedim kendime.
Bir bilinç yoktu içimde,
Ama secdenin sırrı
Bilinçten önceye aitti.

Hiçlik,
Ne suskunluktur
Ne de yokluk...
Hiçlik,
Secdenin başladığı
Ama dilin sustuğu yerdir.

Ben,
Henüz yazılmamış bir kelimeydim.
Ama bana yazılan ilk harf
Bir eğilişti.
Kalem değil,
Kalbin ucuyla çizilmiş
Bir kulluk iziydi o.

Ben bilmezdim,
Ama o bilirdi.
Ben istemezdim,
Ama O dilerdi.
Ben yoktum,
Ama O’nun ilminde
Secdede boyun bükmüş
Bir hiçtim.

İşte bu yüzden
Secde, sadece yere inmek değildir.
Secde,
Arşa doğru çıkan
Bir yokluk yolculuğudur.

İnsan,
Ayakta kendini arar;
Ama secdede
Rabbini bulur.

Çünkü insan
Ancak yere eğildikçe
Göğe yükselir.
Ve ancak susmayı öğrendikçe
Kabul edilir.

Ben sustum.
Sustum ve anladım ki,
Kelime değil,
Hâl konuşur O’nun huzurunda.

Secde,
Bir kelime değildir.
Secde,
Kalbin iliklerine kadar
Hiçlikle dolmasıdır.

Ve işte o doluluk,
En büyük boşluktur:
İnsanın kendinden boşalması,
O’nunla dolması...

Bu yüzden
Secde, sırdır.
Ve o sır,
Ancak başını yere koyanlara
Açılır.

Sen hiç secde ederken
Zamanı unuttun mu?
Yok olmayı istedin mi gerçekten?
Kendine ait hiçbir şey kalmasın
Diye dua ettin mi hiç?

İşte o anda
Secde sana açar kendini.
Kendisi olmayanı
Kendine çağırır.
Sen olmayı bırakınca
O seni oldurur.

O yüzden
Ben başımı koyduğum her toprağı
Bir âyet bilirim.
Ve alnımı değdirdiğim her zemin
Benim kıblemin dengesini değiştirmez olur.
Ben artık
Yön sormam.
Çünkü biliyorum:
Kıble, secdedeyken
Kalbe doğru çevrilir.

Benim secdem
Bir sır taşır
Ve o sırrı
Ne dil anlatır
Ne akıl çözer.
O sır,
Ancak yok olanın
Kalbinde yankılanır.

İşte bu yüzden
Her secdemde
Yokluğumu hatırlarım.
Ve o yokluğun
Sana yazılmış en güzel
Teslimiyet olduğunu bilirim.

Ben secdede öğrendim
Var olmanın edebini.
Ve her defasında
Başımı yere koyarken
Sana şunu söyledim:

"Ey Rabbim,
Beni yok et
Ama secdemi bırakma."

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(17 Temmuz 2025)