Gece çökerken vatanın üstüne,
Bir adam uyumadı.
Uyansa da değil,
Hiç uyumamış gibiydi:
Çünkü kalbi, hep nöbetteydi.

Ömer’di adı…
Ama o gece
Ömer demek:
“Vatan için susmak değil,
Gerektiğinde tek başına haykırmaktır!” demekti.

Sormadı,
“Yanımda kim var?” diye…
Çünkü biliyordu:
İman varsa, yalnızlık yoktur.

Bir kurşun sıktı,
Ama tarihe değil,
Zulme sıktı, ihanete sıktı.

Ve o an,
Toprağın dili değişti.
Şehadet, bir madalya değil,
Milletin alnındaki secde oldu.

Yüzü yerdeydi,
Ama başı göklerde…
Çünkü o;
Yere düşen bir beden değil,
Yükselen bir bayraktı.

“Vatan sana canım feda”
dedi herkes,
Ama Ömer
Canıyla imza attı bu söze.

Unutma bu ismi:
Bir ülke susarken,
O konuştu:
Ve tek kurşunla
Milyonların duasına dönüştü…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(15 Temmuz 2025)

Ömer Halisdemir’e ithafımdır.