Gurur ve kibiri çaydanlık ve bardak metaforuyla böylesine sade ve etkili anlatmak harika bir buluş. Özellikle “Boş bardak neyine, sırması olsa altından” dizesi çok çarpıcı. Kaleminize sağlık!

Saygılarımla hocam

Bu ara bir polemiktir gidiyor edebiyat sitesine yakışmayan biçimde üstelik
ve insanlar ayrıştırılıyor herkesin sinir katsayısı tavan
hece serbestten tutun da sağ sol davası bile konu dillere
ve hepimiz yanılgılar içindeyiz ve empatiden yoksunuz ne üzücü

Saygı ile

Ne güzel anlatmışsınız gurur ve kibri kıymetli hocam..
Çaydanlık bardak misali de tam yerinde olmuş..
Aslında...
Gurur, ölçülü olduğu sürece kişiye özsaygı kazandırır.
Tıpkı çayın bardağa kadar dolması gibi…

Kibir ise taşan bardaktır, taşıp dökülerek etrafı kirletir.
Yani kendini başkalarından üstün görmek,
bilgi ve gücünü yanlış yerde kullanmaktır…
Hattı zatında, bardak çaydanlığa çaydanlık ta ç, bardağa muhtaçtır... birbirinin sınırını ve ölçüsünü bilmek kaydıyla...
Birinin haddi aşması gurur diğerininki ise kibir olur.
Bu misal ise, insana haddini, tevazuyu, minneti ve şükrü öğretir.
Gururun dozu ayarında olmalı, yoksa kibir olur.
Bardak, çaydanlığı inkâr ederse o da bir hiç olur...
Tebrik ediyorum kıymetli hocam yüreğinize sağlık farklı ve güzel bir şiirdi.
saygılar...