Her yolun bir sonu vardır
Yalnızlığı kabullenip gitmek
Ağır gelmeyecek mi sana?
Nasıl vuracaksın kendini
Sonunu bilmediğin yollara
Kendini sonsuzluğa iterek
Hayatı hiçe sayarak gitme
Düşersin karanlığa
Karanlık boğar seni
Zamanın hızla akıp giderken
Hayatın koşturmacasında unutulursun
Ruhunu dinlendir,içinde ki sesi dinle
Gerçek huzuru o zaman göreceksin

Kalbine vurur sonra pişmanlığın
Yolun sonunu kendin belirle
Unutma, bu yolda yalnız yürümekte var
Bozuktur havası,dikenlidir bu yollar
Kan revan içinde kalır tabanların
Haykırmak istiyorsun değil mi
Kanıyor yüreğin abarttığın sevginle
İşte bu, kimsesizliğin hikayesidir
Yanlış bir yoldasın dedirtme kendine
Herkes bilir herkes yaşar bu hikayeyi
Tıpkı senin şu an yaşadığım gibi
Kimi eksik kimi fazla

Yere inançla bas adımlarını
Gururunun en şımarık yerinde
Belki de tek saygı duyulan yanı budur
Öyle ya, o güçlüdür.
Doğru olduğuna inandığında
Bu yolda tek başına devam edebilirsin
Giderken dağılır düşünceler bu yolda
Her biri birer birer boğar seni

Hayat bu bazen tutar ellerinden
Ama, aldatır çoğu zaman
Güldürür, havaya sokar seni
Düşünemez olursun kendi halini
Çünkü seni taşımaz bu yollar artık
Tutsak yüreğini hayattan çektiğin an
Acılar yakar içini
Geçen zaman geri gelmez
Zaman bilmez,tutmaz senin hesabını
Tutsak olan yüreğini tut ellerinle
Sevgini kim hakediyorsa
Onunla yürü sonsuza dek bu yolda
YEŞİLIRMAK