Anladım ki büyümek beni yoruyor
Gücüm yetmiyor bazen zamanı sırtlanmaya
En kuytu yerlerine saklansam da hayatın
Bulup çıkarıyor beni o mecbur kalışlarım
Yol oluyor önüme büyüdükçe sorular
Yürüyorum hep aynı cevapları susarak.

Oysa nasıl kolaydı doğduğum o uzak şehrin
Aynı acılarına alışarak büyümek
Tanıdık insanların küçük dünyalarında
Küçük ya da büyük bir ayrıntı olup kalmak
Hayat ne derse yapmak
Gönderdiği yere gitmek
Çağırdığı yere gelmek
Ne kadar da kolaydı.

Büyüdükçe itiraz etmeyi
Ve karşı gelmeyi zamana
Gözüne kestirmeyi uzak kentleri
Boyundan büyük aşklara
Kafa tutmayı öğreniyor insan.

Cesaretsiz olanı yoruyor
Büyümek yoruyor
Büyü...
Yor...

Ama seni sevmeyi yorularak buldum ben
Değdin yorulduğuma yüzüme değmesen de
Hayata itirazım
Şehrime eyvallahım
Uzun uzak yolları kendime yurt edinişim
Seni sevmeyi getirip
Bırakıverdi kalbime.

Yeni acılara alışıyorum belki
Yeni insanların dünyalarına
küçük bir detay kalıyorum
Zaman belki daha büyük silahlarla vuruyor.
Üstüme üstüme gelen hayata,
Yine de kafa tutuyor
Seni sevmenin toprağına
Daha sağlam basıyorum.

Bitse bile cesaretim
Acımı azdırsa da zaman
Yorsa da büyümek beni
Seni sevmek gövdemde kalkan gibi duruyor.
Anladım ki bu hayattan
Cesareti olanı,
Sevmek koruyor...

Seni sevmek beni,
Koruyor...
Koru...
Yor...

Barış Çelimli