Bende kol kola gezer acılarla anılar
Hayatın kor fırınında demlendim
Gözyaşlarım kan rengiyle bulanık
Acısı nemlerimden okunur
Dökmek istemesem de gözyaşım
Ya içimin isyanları
Koparır fırtınaları

Uyanmış bahar böcekleri
Kuşları uyanmış
Şimdi her yer baharmış
Ne çıkar ki
Bende zemheriler yerleşmiş
Bahçemdeki o yalnız ağacı sorardın
Hala kupkuru
Gölgesi yalnızlığım kadar çıplak

Unutmuş mutluluklar beni, unutmuş
Hüznüme kararıyor akşamlar
Radyomda sessiz hicaz çalıyor
İçim hüzzam ağlarken
Sensizliğin ağulu karanlığında
Bana çok uzak şimdi bahar
Penceremde
Fırtına sesi sonbahar
Tut elimi haydi yar !
Haydi yar !

Günay Koçak

8 / 7 / 2025