1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
168
Okunma
Bir cam kavanoza doldurdum
gözlerimi, sessizliğimi,
attım denize – bilinmez bir kıyıdan.
Gözlerim şimdi nerede,
hangi dalganın içinde yüzüyor,
bilmiyorum.
Gözsüz yaşıyorum.
Van Gogh’un kesik kulaklı tablosuna
bıraktım kulaklarımı.
Bir sağır çaldı benden sessizce,
şimdi nerede duyuyorlar
hangi çığlığı,
hangi fısıltıyı,
bilmiyorum.
Kulaksız yaşıyorum.
Dilimi bir pula yapıştırdım,
gönderdim mektupla.
Yanlış adrese gitti.
Şimdi hangi dudakta,
hangi yalanı söylüyor,
bilmiyorum.
Dilsiz yaşıyorum.
Belki bir sabah,
bir balıkçı ağlarına takar
gözlerimi.
Belki o sağır,
kulaklarımı geri getirir.
Belki bir postacı,
dilimi bırakır kapıma.
O gün anlatırım:
görmediğim günleri,
duymadığım şarkıları,
yaşamadığım aşkları.
O gün,
belki,
yeniden doğarım.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz