Çöl sıcağında bunalan birinin
vaha araması gibiydi seni aramak
Umutsuzluk diyarında
yeniden yeşeren
bir ümitle geldim eşiğine

Zemheri bir gecede
sıcacık bir yuvaydı sığındığım
Soluksuz kaldığım yamacın başında
derinden aldığım soluk gibiydi
andığım adın

O kutsi varlığın
en sancılı anlarda
şifaydı tutunup dayandığım
Suya hasret bir bedevi gibi
ab-ı hayattı yudumladığım

Annesini arayan bir çocuğun
gözlerindeki buğuydu hasretliğim
Bir babanın verdiği güvendi
sende hissettiğim

Sendin çorak toprağa hayat
zehrolan dimağlara tat
emrolunan en güzel taat
Seni andım
Seni bildim
her gün her saat

Sen en güzel çiçektin
Bir olana götüren gerçektin
Seni sevdim
bir mumdum
eridim ve bittim



Kutlu doğumunla yıkıldı kısralar
söndü mecusi ateşi
yeşillendi sahralar
onsekizbin aleme rahmettin

Emindin, özlenen, sevilen
Dosttun dosttan âlâ
İncinen ama incitmeyen müşfiktin

Tevazuda en üst yerde
kibre perdeydin
yârdın, yarayı saran yaren
İnsanlığa hizmette Efendi’ydin

Arşın kucağında doğan güneş
Sahibu’l livâ, Hatemun Nebiyyin
Semâda Ahmed yerde Muhammed’din(sav)

Sendin çorak toprağa hayat
zehrolan dimağlara tat
emrolunan en güzel taat
Seni andım
Seni bildim
her gün her saat

Sen en güzel çiçektin
Bir olana götüren gerçektin
Seni sevdim
bir mumdum
eridim ve bittim