Bu sabah da hep olduğu gibi yine erkenden uyandım,
Elim otomatikte her zaman, televizyonumu da açtım,
Akşamdan kalan kanal neyse o hemen başlıyor bizde,
Benim için fark etmez, pencereye gidip sosisleri attım….

Sabahları dış temaşa etmek için fazla durmam orada,
Uyku mahmurluğu bir yana mide gurultusu iki yana,
Belki fark etmişsinizdir, çok yan vardır tarafımda,
Temaşa demiştim demin ama bu daha başka temaşa…

Bence lafı fazla uzatmadan dönüp yine gelelim bana,
Her zamanki yerimdeyim, televizyonum da karşımda,
Bu sefer farklı, orada okunan Kur’an, mealiyle birlikte,
Burada oturan da ben, hüzünlü göz yaşlarımla birlikte…

Bence insan her gün Kuran okumalı, yahut dinlemeli,
Bizi bize anlatan en doğru ifadeler orada yazılı, bilmeli!
Kainat diyelim, varlık diyelim, sonunda insan diyelim,
Gerçek var olma hikayesini de Kur’an’dan öğrenelim…