Kuruyan çeşmenin damlasıydın sen ,
Kırık bir kalbin, gözyaşlarımısın...?
Nasıl-nerede bıraktın sen beni...
Bulutları karartıp yağmur yaptım ,
Yasemin kokan..özgür saçlarına .
Elde-avuçta ne varsa bölüştüm ,
Bir damla sevgine esir olmuştum
Ağlayan gözlerimi silmedin ki....?
Yıldızları serdim avuçlarına ,
Dokundum ben çocukluk hatırana .
Sevgiye bırak...tüm uçurtmaları ,
Özgürlüğe uçarken yakalandık ,
Sevginin kölesi oldu geceler...
Umuda kapanmıştı tüm kapılar ,
Perçem-perçem saçlarını tararken ,
Bahar akşamında....gözlerin değer ,
Gözlerime....ben saçlarını tararken ,
Denizde yakamozlar oynaşırken ,
Kulubenin kırık sandalyesinde ,
Sana yazmıştım tüm şiirlerimi .
Hergün adını yazarım kumsala...
Sensizlik kokuyor...kırık sandalyem ,
Eriyen benim artık... bir mum değil ,
Kanayan yürek... et parçası değil....?
Kendimi tanıyamıyorum artık...
Soframda gözlerin kaldı...benimle ,
Bir de dudakların vardı..öptüğüm ,
Bir kuş gibi...çarpıyordu yüreğin..
Bulutlarla gelirmisin...sen bana.....?

ON BİR HECE VEZNİYLE YAZILMIŞTIR .