Ömür, kirpiğinle kaşın arası kadardır,
Bir göz açıp kapamada biter,
Ne kadar koşsan da sonsuzluk yok,
Zaman, suskun bir nehir gibi geçer.
Önemli olan hız değil, izdir;
Geride ne bıraktığın yeter...

Bir tebessüm edebildin mi yorgun yüzlere?
Yoksa kırgınlık mı serptin her kelimeye?
İyilik unutulur sanma, yankılanır
Bir çocuğun duasında geceyle
İnsan gibi yaşa, insan kal…
Kirlenmeden, gölge düşürmeden göğe.

Nice servetler sığmaz kefene,
Bir damla gözyaşıdır asıl zenginlik,
Toprak hepimizi bekliyor sessizce,
Ama çamur olmadan kalmalı kimlik.
Gönül kırmadan, yürek almadan
Gidin o son yolculuğa temizlikle...

Ne malın, ne de makamın
Sonsuzlukla hiçbir bağı yok aslında.
Bir lokma ekmek, bir sıcak söz
Yeter insana, her darlık anında.
Yüreğini büyük tut, gönlünü açık
Bir mezar kadar dar bu dünya…

Yaşam bir emanet; ne senin ne benim,
Bir gün gelir, alınır senden haberin olmadan.
Ama bir dua kalır arkandan belki
Bir yürek, “iyi biriydi” der ardında.
İşte o zaman ömrün boşuna değil,
Yaşadın hakla, hakikat yolunda…

Bir solukluk ömrümüzde
Ne çok günah, ne çok özlem taşıyoruz.
Ama unutma canım, en güzel miras
İnsanca yaşanmış bir hayattır…
O yüzden yaşa;
Kirletmeden, eğilmeden, bükülmeden...

@NURAL BEKTAŞLI