Demin yalnızdım, yine kendimce düşüncelere daldım,
Karşımda bilgisayarım, uzak karşımda televizyonum,
Oturduğum yerde ise elbette her zamanki kendim,
Durum böyle olunca ben de düşüncelere daldım…

Az gitti uz gittiler, yine de dere tepe düz gidemediler,
Derken iyiliksever biri de çıkmadı yollarda karşılarma,
O zaman ben de dedim ki kendime, gitme, biraz bekle,
Beklemek istedim ama, o da ne? Bu adam para çalıyor…

Filmdir, adı üstünde, olmadık anda korku girer devreye,
Ben onlarla hemhalken zihnim boş durmaz, dağılır gider.
Dağılma başlayınca da yine film arası reklam başlar
Yerimdeki ben boş durmam, hemen kanal değiştiririm…

Kanal deyince zihnim yine boş durmadı, arama sürdü;
Acep dedim, dişimdeki bu kanallar ne zaman açılmıştı?
Yaşlılık bu, yine dağıttım, kanal dediğin bir küçük sudur,
Küçük su dedimse yanlış anlaşılmasın, o başka manada…