Özgürlüğe aktım sensizlikte ,
Nice prangalar vurmuşsun bileklerime
Ölüm gibi sessiz....bir sabahı beklerken ,
Gözlerin esir etmiş açılmayan
Kapılarda çaresiz....!
Bir ömür vermişim....
Çılgın gülüşlerine....
Gün , güneş yüzü hiç görmemişim..
Sensiz
Meğerse ben.. ela gözlerine vurulmuşum
Bütün gemileri yakmışım yüreğimde...
Sessizce....?
Bir gece bırakıpta gittiğinde
Tüm şehir üstüme yıkıldı sandım
Çığlıklar sessizdi...
Paramparçaydı yüreğim
Son...şarap kadeğinde bırakıp ,
Gittin beni....?
Hoşça-kal derken sessizce...
Uzaklaştın..ruhumun derinliklerinden
Bir yara açtın hiç çaresiz ; kapanmayan ,
Ardından bakarken gözlerim nemli
Senden hatıra...kokun kaldı odamda
Birde minik bir oyuncak bıraktın kalbime...
Münih’te kör bir adamı karşıya geçirirken ,
Adam bana bu hatırayı verdi....demiştin
Evet...bir balerin kız...dönüyordu sahnede
Beyaz etekleri uçuşurken...rapsodi çalıyordu
Bir gün düştü kırıldı oyuncağın , paramparça...
Topladım...götürdüm tamirciye..olmaz dedi...
Bak...balerin kızın kalbide kırılmış....
Kimsesiz.....?
İki kızıda sakladım yıllarca yüreğimde...
Sensiz...
İkisininde...üstünü örttüm..
Soğuk havalarda
Hiç üşümesinler diye ,
Duydum evlenmişsin...
Oyuncağının kırıldığı gün...
Islak....beyaz papatyalalarla gelirdim
Düğününe...
Bir günde ; acılarımı gömerdim..
Senin mutluluğuna
Gözgöze gelince gülümser döner giderdim...
Mutlu olman yeter.di....bana ,
Bembeyaz gelinlikler içinde ,
Ruhumun alevlerinde Romayı da yakardım..Britus...!