Yokluğunla soluyor içimde her mevsim,
Özlem, bir yorgan gibi örterken gecemi,
Gülüşün kalmış bir rüyada, sesi yok,
Kalbim o sessizliği sorar cevabı yok.
Ve Canım ağır ağır tükenirken.
Bir tek dileğim var içimde büyüyen
Ömrüm bu bekleyişle bitsin,
Çünkü bilirim, ölüm son değil bu sevdada,
Bir gün toprakta buluşuruz, aynı mezarda.
….
Canımın içi..
Bir türkü tutar içimde,
Bir adın kaldı elimde, bir de sessiz iki hece.
Ne gökyüzü gülüyor artık çehreme,
Ne de türküler derman oluyor içimdeki yangına.
Özlemin yüreğimde ağır bir taş gibi,
Her gece başucuma koyuyorum seni,
Bir çift gözüm var, birde seninle olan geçmişim.
Biri hayaline bakar... Diğeri damla damla yaş akar
….
Bir gün toprakta buluşuruz belki..
Belki bir çiçeğin ucunda filiz,
Bir Rüzgar ayet okur üzerimizde,kimbilir.
Belki bir dua misali geçeriz bir çocuğun kalbinden…
Bir çiçek açar adımıza,toprak olur tenimiz..
Ve biz..Sadece sen ve ben,
Birbirimize karışırken saçlarımız
Yatarız toprağın kalbine, sessizce
Kalbimizde dinmeyen bir sevda ile.
….
Bir gün,
Toprakta buluşuruz yeniden,
Belki aynı ağacın kökünde,
Belki bir evliyanın eteğinde,
Dua olur adımız.
Ne acı kalır, ne ayrılık,
Sadece kalbimizde bir sıcaklık
Belki bir secde gibi birlikte seriliriz
Gözlerimiz kapalı, kalbimiz açık ..
….
Ben seni orada da seveceğim.
Nefsin sustuğu yerde, adının harfleri toprağa karışırken bile
İçimden bir dua geçecek...
Ey kalbimden gelip kalbime giden,
Ey Rabbimin bana emanet ettiği hüzün...
Beni unutma,
Hakka yakın duran bir sessizlikle hatırla.
Bir dervişin gecede ettiği duadaki titrek sesiyle
O an seni nasıl sevdiğimi anla ve hatırla.
…..
Ahvalim, geceyi aşan bir sessizlikle sarıyor beni,
Suskunluklar içinde çığlık çığlığa
Kader bizi ayrı düşürdü belki bu dünyada,
Ama bilirim ki, her ayrılık bir vuslattır aslında,
Kader bizi ayrı düşürsede bu dünyada,
Gözlerimde saklı kalan o derin hasret varya
Öyle büyük, öyle büyük ki,
Ruhumun köşelerinde dolanıyor her gece başucumda.
Bir gün sana kavuşmak hayaliyle,
Her nefesimde ve gönlümün en saf köşesinde.
….
Ben seni Allah’tan bildim ya sevgili
En çok o yakar derinden beni ..
Sen sanırsın ki ölüm ayrılık,
Ey sevgili,
Ben seni sevmeyi Hakk’tan öğrendim,
Topraktan değil, gönülden geldim.
Sen susarsın, ben duyarım,
Ben susarım, sen duyarsın bilirim
Çünkü aşk, ruhumuzdadır bizim.
….
Ve unutma:
Sen ruhumdan ibaretsin, geriye kalan ettir.
O halde hep ruhumda yaşa, ruhumda kal,
orada ‘ben’ yok, ‘sen’ de yok…
Sadece biz oluruz,
Ne geçmişin tozu kalır, ne acıların gölgesi
Her nefesimde , gönlümün en saf köşesinde.
Ve bizden de öte, toprak olur kavuşuruz belkide..

Şiir: Gizemce Gizemli Şiirler