Aşkım Eşime...

Senden önce zaman,
yalnızca ileri doğru akan bir nehir gibiydi.
Mekân, içinde kaybolduğum bir boşluktu.
Sonra sen geldin.
Gönlüme bir ateş düştü sevginle,
Nehir yatağını buldu, boşluk ‘ev’ oldu.

Hayatım neşeyle doldu seninle;
cildi özenle seçilmiş bir kitaptı hayat,
sayfaları bir İngiliz Edebiyatı hocasının titizliğiyle çevrilen.

Ruhumun dağınık cümlelerine bir sözdizimi getirdin sen;
öznem sen oldun, yüklemim sen.
Her kelime, seninle bir Shakespeare sonesi oldu,
her virgül, soluklandığımız bir an.

Ve ben anladım ki;
Hece şiirimdeki gibi seviyorum seni.
Sen bana hayatı tercüme ettin.

En karmaşık cümlelerini dünyanın,
en yalın sevgi sözcüğüne çevirdin.
Çünkü gördüm ki hayatın en derin felsefesi,
kütüphaneler dolusu kitaplarda değil,
seninle içilen bir kahvenin o eşsiz sessizliğinde yazılıydı.

Bu yüzden artık evreni, yıldızları ya da varoluşun sırrını aramıyorum.
Benim için tek bir soru kaldı:
“Sensiz bir varoluş, nasıl mümkün olabilirdi ki?”
Cevabı yoktu. Çünkü ihtimali bile yoktu.

Ve böylece,
Kul Hasan’i son sözünü söyledi,
Varlığım seninle anlam eyledi,
Bu kalp bir tek seni candan diledi,
Dünya ve ahrette böyle biledi..🐞🦋🌹✨🌺💕

Hasan Belek
21 06 25
Akçay